ارائه يك مدل رياضي بهينه جهت جايگذاري كنترلرها در شبكه هاي نرم افزاري تعريف شده با هدف افزايش كارايي

شبكه ي نرم افزار محور پديده ي رو به رشدي است كه مديريت شبكه ها را آسان و نوآوري در شبكه را سرعت مي-بخشد. اين امر از طريق جداسازي سطح داده و سطح كنترل در معماري شبكه امكان پذير مي باشد. يكي از چالش هاي اصلي در شبكه هاي نرم افزار محور وقوع اضافه بار در كنترلرهاي شبكه است، زيرا اين پديده منجر به مشكل شكست يك كنترلر و كاهش كارايي در شبكه مي گردد. پس از ارائه ي نگرش پياده سازي شبكه با استفاده از چند كنترلر با هدف رفع مشكل مقياس پذيري شبكه ها، استراتژي هاي متعددي براي برطرف نمودن مشكل اضافه بار در شبكه هاي نرم افزار محور ارائه شد. در اين پژوهش ما يك الگوريتم توازن بار براي كنترلرهاي نرم افزار محور ارائه داده ايم. ابتدا شبكه را به دامنه هاي مختلف تقسيم كرده ايم و الگوريتم ارائه شده را در هر دامنه به صورت مجزا اجرا مي كنيم. سپس در اين الگوريتم دو رويه با نام هاي ادغام و تقسيم را ارائه مي كنيم. بر اساس تشخيص مشكلاتي نظير كمبود بار و يا اضافه بار در كنترلرهاي هر دامنه، اين رويه ها اندازه ي دامنه ي موردنظر را كاهش و يا افزايش مي دهند. همچنين اين رويه ها تعداد بهينه كنترلرهاي مورد نياز براي به كارگيري در شبكه را نيز به ما اعلام مي دارند. اين تغييرات با توجه به ميزان ظرفيت كنترلرها و ميزان تاخير متوسط بين سوئيچ هاي موجود در شبكه با كنترلرهايشان انجام مي پذيرد. نتايج به دست آمده از شبيه سازي هاي انجام شده همگي رسيدن به توازن بار در كنترلرهاي موجود در شبكه را به ما اعلام مي دارند. در واقع اين رويه ها با هدف پردازش بار ترافيكي موجود در سيستم هاي مبتني بر اينترنت اشيا مي توانند عملكرد خوبي را از خود ارائه دهند. بنابراين مي توان گفت كه اين رويه ها بر روي كاهش هزينه هاي جايگذاري نيز اثر مثبتي دارند. همچنين تقسيم شبكه به دامنه هايي با تعداد و محدوده مشخص، بر كاهش زمان اجراي الگوريتم و رويه هاي ارائه شده تاثير به سزايي دارد.