بررسي حقوق شهروندي اقليت هاي قومي ، مذهبي در ايران

در ادبيات سياسي و حقوقي دولت مدرن در جهان معاصر، حقوق و امتيازات اتباع و شهروندان از جايگاه ممتازي برخوردار است. در اين ميان، اقليت، عبارت است از گروهي كه در حاكميت شركت نداشته وهدفش، دستيابي به مساوات و برابري حقيقي و حقوقي با اكثريت مردم مي باشد. اصل حمايت از اقليت ها (گروه هاي قومي، نژادي و مذهبي) از دير باز در حقوق بين الملل مطرح بوده است. قانون اساسي جمهوري‌اسلامي نيز در فصل سوم به حقوق ملت پرداخته است. روش پژوهش: توصيفي- تحليلي است. با استفاده از مطالعات كتابخانه اي (كتب، مقالات و منابع علمي معتبر) تعاريف، تحليل ها و نظريه پردازي هاي مختلفي از مفهوم حقوق شهروندي و ابعاد آن استخراج گرديده است و هدف پژوهش، پاسخ گويي به اين پرسش هاست: آيا در قانون اساسي كشور، حقوق و آزادي هاي اساسي همه شهروندان ايراني به نحو يكسان و برابر تأمين شده است؟ نگرش حاكميت به اقوام و مذاهب چگونه است؟ آيا زمينه مشاركت سياسي اقليت ها، به طور عادلانه وجود دارد؟ يافته هاي پژوهش: با ملاحظه بسياري از اصول قانون اساسي، به اين نتيجه دست يافتيم كه حقوق و آزادي‌هاي اساسي براي كليه شهروندان و اتباع ايراني در نظر گرفته شده و آنان در برخورداري از اين حقوق بدون توجه به وابستگي قومي، نژادي، زباني و حتي مذهبي مساوي هستند.