نگاهي به بومي سروده هاي لاي زنگاني و معرفي برخي از شاعران اين روستا و نمونه اي از شعر آنان

سروده هاي بومي كه بخش بزرگي از ادبيات و فرهنگ ملت ما را تشكيل مي دهد غالباً ساده، روان و خالي از هر گونه تصنع و تكلفي است. بنا بر اهميت اين بخش از فرهنگ قومي، نگارنده جستار حاضر را به بررسي و معرفي دوبيتي هاي گويش لاي-زنگاني اختصاص داده و آن ها را از نظر زباني به دو گروه تقسيم كرده است. لاي زنگان روستايي است كوهستاني و نيمه سرد كه در شهرستان داراب در استان فارس قرار دارد. اين پژوهش كه به روش ميداني صورت گرفته نتايج بسياري در پي داشت از جمله: در گويش لاي زنگاني تعداد شاعران و ميزان اشعار، به نسبت زياد است و از ديدگاه هاي مختلفي مي توان آن ها را مورد بررسي و تحليل قرار داد. همچنين تعدادي از شاعران اين روستا شامل زنان مي شود كه همانند بسياري از هم عصران خود به مسايل زندگي و اوضاع جامعه پرداخته اند. اين نكته از نظر جامعه شناسي و نقش زنان در جامعه ي روستايي بسيار قابل تأمّل است.