بررسي رويكرد پراگماتيسم و هرمنوتيك در نظريه سازمان و مديريت

پراگماتيسم يك واژه يوناني بمعني عمل مي باشد و بيانگر رويكردي كاملا آشنا در فلسفه يعني همان رويكرد تجربه گرايانه است. همچنين به نظر مي رسد كه اين رويكرد رويكردي است عملكرد محور، با دركي صحيح از عملكرد و يا هدفي قابل دسترس و واقع بينانه. ابزار اين رويكرد براي نيل به اهداف تبيين شده اجتماع پژوهشي است كه محوري ترين ايده پراگماتيسم كلاسيك است. اين رويكرد سازمان را يك متن و افراد را كلمات داخل آن مي بينند و مقصودش آن است كه با توسل به نشانه ها، ساختار كلي اثر و درون پيوستگي آن را باز توليد نمايد. هرمنوتيك نيز نوعي پژوهش كيفي است و هدف آن دستيابي به فهم دروني در بسترهاي متنوع زماني، تجربه و غيره است. هرمنوتيك بدنبال نمايان ساختن فهم رخدادهاي موجود بوده كه از طريق زبان و گفتمان حاصل مي شود. در واقع مي توان گفت رويكرد هرمنوتيك با تعامل زباني و گفت و گو سعي بر به متن كشيدن وقايع و رخدادها و پديده ها دارد. مهمترين مزيت رويكرد هرمونوتيك توسعه رويكردهاي تفسيري و پژوهش كيفي در مطالعات مديريتي است. در مقاله حاضر تلاش شده ضمن تبيين تعاريف و تاريخچه اي از اين دو رويكرد در مديريت و سازمان، به بررسي و مقايسه آنها پرداخته و مزيت ها و كاستي هاي هركدام مورد بحث قرار گيرد.