منابع توليد پراكنده و تاثير آن بر عملكرد سيستم حفاظت و زمين شبكه هاي توزيع

توليد پراكنده به معني توليد توان الكتريكي با استفاده از ژنراتورهاي كوچك محلي مي باشد. اين منابع قابليت اتصال به شبكه توزيع را دارا هستند و در مقايسه با ژنراتورهاي بزرگ سنتي از حجم و ظرفيت توليد كمتري برخوردار مي-باشند و با هزينه كمتري راه اندازي مي شوند. افزيش قابليت اطمينان، هزينه انرژي توليد شده كمتر و امكان ايجاد بازار رقابتي براي توليد كنندگان انرژي در بخش توزيع، اهم دلايل استقبال جهاني به سمت استفاده از منابع پراكنده بوده است. البته در كنار اين مزايا و مزاياي بيشتري كه دارد نصب منابع توليد پراكنده به شبكه داراي مشكلاتي نيز است كه در اين مطالعه به بررسي اين مشكلات از قبيل كاهش حساسيت تشخيص اتصال كوتاه رله هاي پست توزيع، سوختن فيوزها به علت جريان اتصال كوتاه منابع پراكنده و حفاظت سيستم زمين در اتصال منابع پراكنده با استفاده از نرم‌افزار MATLAB و نرم‌افزار شبيه‌سازي PASHA شبيه‌سازي شد. نتايج تحقيق نشان داد كه الف) ولتاژ شبكه توزيع يا فوق توزيع، بر روي ماكزيمم اندازه منابع پراكنده قابل نصب در يك باس بار خاص در شبكه، از ديد حفاظتي تاثير مهمي دارد، ب) مشكل سوختن فيوزهاي جانبي به خاطر DG، در بين مشكلات حفاظتي، معمولا اندازه DG را بيش از ساير موارد محدود مي كند ج) جهت تعيين ماكزيمم اندازه DG ابتدا بايد محدوديت ناشي از فيوز اتصال در نقطه PCC بررسي شود و د) وقوع اتصال كوتاه در باس بارهاي دورتر، به دليل كاهش جريان اتصال كوتاه سيستم، محدودكننده تر خواهند بود.