ارمغان بهار؛ پژوهش و نظم اندرزنامه آذرباد مهرسپندان

پژوهش دربارۀ زبان‌هاي باستاني ايران و به‌ويژه زبان و ادبيّات پهلوي از دلبستگي¬هاي عمدۀ‌ بهار بود كه با تار و پود انديشۀ او پيوندي ناگسستني داشت. در اين مقوله بسي كوشش نمود و به فراگيري پرداخت. سال‌هاي متمادي را بر سر پاسخگويي به كنجكاوي بيكران خويش گذاشت. نزد پرفسور هرتسفلد (1879-1948)، خاورشناس آلماني، به فراگيري زبان پهلوي پرداخت و از براي شناختي گسترده‌تر دربارۀ اين زبان به گردآوري و مطالعۀ آثار ديگر خاورشناسان و ويژه كاران اين رشته پرداخت. پس از سال‌ها پژوهش، خود نيز دست به آفرينش زده و آثاري در اين زمينه به¬وجودآورد. با وجود اهميّتي كه اين جنبه از پژوهش‌هاي بهار در بر دارد، تاكنون كمتر كاووشي رسا و همه جانبه در زمينۀ رويكرد او به ادبيّات پهلوي صورت گرفته است. هدف از اين گفتار، بررسي و نقد يكي از آفرينش‌هاي منظوم بهار است تحت عنوان ارمغان بهار كه بر اساس برگرداني از پندنامه‌اي به زبان پهلوي پارسيگ منسوب به آذرباد مهرسپندان، (309-379 م) از موبدان دوران ساساني سروده شده است. هدف عمده از اين بررسي عرضۀ يكي از ابعاد دانش و انديشۀ‌ بهار، يعني پژوهش دربارۀ زبان و ادبيّات پهلوي و به‌ويژه شناخت بازتاب اين پژوهش در شعر اوست.