تجلّي آزادي و وطن در شعر ملك¬الشعراي بهار

«آزادي» و «وطن» از اساسي¬ترين مفاهيم شعر عصر مشروطه به¬شمار مي¬آيند، بررسي و تحليل اين دو شاخص مهّم در شعر ملك¬ا¬لشعراي بهار به¬عنوان يكي از شاعران بزرگ و توانمند عصر مشروطه مي¬تواند دريچه¬اي رو به انديشه و تفكر اين شاعر و به¬طور كلي شعر عصر مشروطه بر ما بگشايد. بديهي است جست¬وجو و كنكاش در شعر هر شاعر ما را به عقايد، تفكر و انديشه¬ي او رهنمون مي¬سازد، اين نگرش و تفكر متأثر از «محيط زندگي» شاعر و «مسايل سياسي و فرهنگي» متقارن با دوره¬ي زندگي او مي¬باشد. ملك¬الشعراي بهار همزمان با انقلاب مشروطه به جمع آزادي¬خواهان پيوست همين تغيير نگرش نسبت به جامعه منجر به، بوجود آمدن مفاهيمي تازه در شعرش شد. با نگاهي جامع به شعر بهار مي¬توان جهان¬بيني اين شاعر عصر بيداري را از حوادث و مقتضيات زمان دريافت. از سويي ديگر با مطالعه و تفكر در شعر بهار مي¬¬توان از دو عنصر اصلي شعر او ¬- به لحاظ محتوا و مضمون – يعني «آزادي» و «وطن» نام برد. به جرأت مي¬توان گفت پايه¬ي انديشه¬ي شعري اين شاعر نامور بر اين دو عنصر مهّم استوار مي¬باشد. در اين جستار سعي شده¬ است به بررسي و تحليل «آزادي» و «وطن» با تكيه بر شواهد شعري اين سخنور نام آشنا بپردازيم و نگاه خاص او را به اين دو عنصر مهّم از ميان شعرش بر مي¬كاويم.