بهار، پيوند دهندة سبك كلاسيك و معاصر

اشعار ملك الشعرا آخرين تبلور شعر كلاسيك فارسي بود. شيوة بهار تمام جلال و حشمت و ظرافت ادبيات فارسي را ارائه مي‌دهد. در شعرهاي او ، وصف طبيعت، به سنت سخن وران بزرگ قديم، اهميت خاصي دارد. شاعر در اينجا به مثابه يك نقاش، راز زيباي طبيعت را بر پردة شعر خويش برمي گشايد. مسئلة تحقيق، اين است كه آيا بهار در شعر و شاعري شيوه اي شاخص داشته است يا خير؟ بهار از چه سبكي در‍ شعرهايش استفاده كرده است؟ در اين مقاله، مفهوم سبك و سبك شناسي در آثار قدما و سابقة سبك شناسي در ايران بررسي شده و در ادامه اين كه بهار در نوشتن خود چه شيوه اي را اتخاذ كرده است و همچنين نظر بهار در مورد آثار نظم و شعر تبيين شده است. هدف اصلي مقاله آن است كه مشخص شود، بهار در اشعار خود از چه سبكي پيروي كرده است؟ در اين مقاله، از روش كتابخانه اي و توصيفي استفاده شده است و پس از مطالعة آثار محمدتقي بهار، تاريخ تطوّر شعر فارسي و گزارش هايي كه ديگران در مورد بهار نوشته اند اين واقعيت آشكار شده است كه بهار در دوران اخير، بزرگ ترين استاد شعر فارسي به سبك قديم خصوصاً شيوة خراساني بود و مي توان گفت پس از مرگش در اين شيوة شاعري كسي كه به حق جانشين او باشد،در شعر معاصر فارسي پديد نيامده است . نتيجة بيانگر آن است كه بهار موفق بوده است بين سبك كلاسيك و سبك معاصر و ساده پيوندي ايجاد كند و به ساده ترين شيوه اشعار خود را بسرايد.