آزادي در شعر ملك الشعرا بهار

هدف پژوهش حاضر، بررسي «آزادي در شعر ملك¬الشعراي بهار» است. در اين پژوهش، كليه اشعار بهار مورد مطالعه قرار گرفته و به شيوه كتابخانه¬اي (فيش¬برداري)، جلوه¬هاي آزادي، در شعر بهار و ديدگاه او نسبت به آزادي و مفهوم آن بيان شده است. ملك¬الشعراي بهار كه محصول مشروطه بود و بزرگ¬ترين شاعر، اديب و ستايشگر صلح و آزادي است، تنها ابزار مبارزه با بيدادگري¬ها را سلاح سخن دانسته و با شمشير برنده شعر و نثر بر ضد استبداد و ستم به¬پا خاسته است. منظور او از آزادي، استقلال ايران است؛ در شعر او، آزادي بدون استقلال سياسي ايران، تحقق نخواهد يافت. از ديد او، كمال مطلوب انساني و مظهر نكويي و زيبايي، آزادي است كه ريشه و پايه¬ي تمام اصلاحات سياسي، اجتماعي و فرهنگي و غايت آرزوي بشر است. شاعران دوره¬ي مشروطه محصول بيداري جامعه بودند و تعاملي ويژه بين خود و مردم برقرار كردند. بهار به¬عنوان يكي از پرچمداران آزادي در زندگي‌اش، همواره آزادي‌خواهي وطن پرست بوده است. نتايج پژوهش نشان مي¬دهد كه ملك¬الشعراي¬ بهار مضامين و نمودهاي آزادي همچون آزادي¬طلبي، استعمارستيزي، نفي استبداد، آزادي بيان و انديشه و آزادي زنان را در گرو آزادي و استقلال ميهن دانسته و بهترين ستايش¬ها از آزادي در ادب فارسي در شعر او نمود پيدا كرده است.