شماره ركورد كنفرانس :
4118
عنوان مقاله :
عناصر طبيعت در اشعار ملك‎الشّعراي بهار با رويكرد نمادشناسي (سمبوليسم)
پديدآورندگان :
رستگار رؤيا (دانشجوي دكتري زبان و ادبيات فارسي دانشگاه فردوسي مشهد)
تعداد صفحه :
7
كليدواژه :
سمبوليسم , اجتماعي , نماد , ملك‎الشّعراي بهار , ديوان اشعار
سال انتشار :
1396
عنوان كنفرانس :
اولين همايش ملي ملك الشعرا محمد تقي بهار
زبان مدرك :
فارسي
چكيده فارسي :
سمبوليسم يكي از جريان‌هاي مهم ادبي است كه درقرن نوزدهم درفرانسه شكل گرفت. در اين مكتب سخن از حقيقتي است كه هنرمند آن را در ماوراء نمادها و رمزها پنهان نموده تا مخاطب از آن حقيقت پرده بردارد؛ امّا زماني كه اين جريان وارد ايران شد، توسّط بسياري از شاعران معاصر در خدمت بيان مسائل سياسي اجتماعي و آرمان‎هاي تودۀ مردم قرار گرفت. ملك‎الشّعراي بهار يكي از اين گروه شاعران است و اين جستار به بررسي سمبوليسم و نمادگرايي در اشعار ملك‎الشّعراي بهار اختصاص يافته است. اين پژوهش به هدف شناخت بيشتر اشعار بهار و به تبع آن توانايي و هنر وي در زمينۀ كاربرد نمادها و پاسخ به اين پرسش‎هاي اصلي است: ملك‎الشّعراي بهار در اشعارش از چه سمبول‎ها و نمادهايي بهره برده است؟ و دلايل وي براي استفاده از نمادگرايي چه بوده است؟ نتايج اين نوشتار كه به روش كتابخانه‎اي و با رويكرد توصيفي– تحليلي انجام شده است، نشان مي‎دهد كه بهار به دليل اختناق حاكم بر فضاي جامعۀ استبدادي زمان ‌خود، انتقادات و اعتراضات خويش را در وراي سمبول‎ها و نمادها بازگو كرده و آن را دست‎مايۀ مبارزه با ظلم، استبداد، بي‌عدالتي و حمايت از تودۀ مردم قرار داده است. اين نمادگرايي در اشعار بهار به وفور يافت مي‎شود كه اغلب آن‎ها برگرفته از طبيعت است. نمادهايي چون: جغد، ضيمران، رود، روز و شب، لاله، گل، سنبل، بلبل، عندليب، مرغ سخنگو، مرغ عاشق و اسير كه اغلب آن‎ها در خدمت اجتماع قرارگرفته‎اند. از اين رو بايد گفت سمبوليسم در اشعار بهار از نوع اجتماعي است و اين شاعر توانمند در جذب خواننده از طريق به كار بردن سمبول‎ها و نمادهاي متعدّد و گوناگون بسيار موفّق‌ عمل كرده است.
كشور :
ايران
لينک به اين مدرک :
بازگشت