تلميح در ديوان ملك‏الشعراي بهار

يكي از امكاناتي كه شاعر مي‏تواند نقش خيال‏انگيزي در شعر را به كمال برساند، تلميح است. تلميح از آرايه‏هاي علم بديع است كه شاعر يا نويسنده در ضمن سخن خود به قصه و داستان، آيه و حديث، واقعه، شرح حال شخص، مثل و شعري مشهور اشاره كند. يكي از راه‏هاي ارتباطي با مخاطبان در شعر تلميح است كه هم در شعر و هم در نثر انعكاس گسترده‏اي دارد و پلي ارتباطي ميان حال و گذشته است. محمدتقي بهار(۱۶ آبان ۱۲۶۵ـ۲ ارديبهشت۱۳۳۰) ملقب به ملك‌الشعراء و متخلص به «بهار» در آثار خود از تلميحات، بهرة فراواني گرفته است و همين عامل نيز موجب غناي تصاوير تلميحي اشعار وي شده است. اين شاعر با استفاده از انواع تلميح، تخيّل شعري خود را وسعت داده و دست به آفرينش زده‏ است. اين پژوهش بر آن است، تا انواع اين تلميحات را در اشعار ملك‏الشعراء بهار بررسي كند.