اخوانيّه‌هاي ملك‎الشّعرا بهار و فرّخ خراساني

خراسان از روزگاران كهن خاستگاه بزرگ زبان فارسي و كانون اصلي شعروادب حوزه تمدني ايران بزرگ بوده است انجمن‌هاي ادبي خراسان در طول تاريخ به غناي علمي و تربيت شاعران تأثيرگذار نام‌آور بوده‌اند. ملك‎الشّعرا بهار و فرّخ خراساني از شاعران برجسته و صاحب سبك معاصر و از استوانه‌هاي بي‌بديل سبك خراساني به شمار مي‌آيند بهار افزون بر سال‌ها دوستي و مصاحبت با فرّخ در ايجاد شخصيّت ادبي و دنياي انديشه و سبك گفتار وي تأثيري شايان و انكارناپذير داشته است اين دو شاعر مطرح قصيده‌هاي بسياري در پاسخ يكديگر سروده‌اند. اخوانيّه‌هاي فرّخ و بهار از برجسته‌ترين و كارآمدترين نمونه‌هاي اخوانيّه در ادب فارسي در شمار است كه هم سرشار از ظرافت‌هاي ادبي است و هم گوياي مناسبات اجتماعي، تاريخي و سياسي دوران معاصر. در اين پژوهش تلاش بر آن است تا با بررسي و ارزيابي مراوده‌هاي ادبي به‌ويژه اخوانيّه‌هاي اين دو شاعر بزرگ خراساني به زواياي ديگري از مناسبات ادبي معاصر دست‌يابيم.