بهار و شعر سياسي

سياست در مفهوم خاص،تدابيري است كه حكومت¬ها درادارۀ امور كشور و تعيين شكل و محتواي فعاليت خود اتخاذ مي-كنند و اين تدابير در دو مجراي داخلي و خارجي معمول مي¬گردد. (علي بابايي،358،1387). ازجمله مضامين رايج عهد مشروطه مضمون «سياست» و تأثير آن بر سرنوشت جامعۀ ايراني بود. شاعران عهد مشروطه مانند:اديب الممالك فراهاني، عارف قزويني، فرخي يزدي، دهخدا و ديگران از پيشروان اين عرصه هستند.آنان به نقش اساسي سياست در تغيير جامعۀ ايراني توجه داشتند وبه همين خاطر مضمون اشعار شاعران نامبرده بيشتر حول محور مسائل سياسي از جمله مبارزه باپديدۀ شوم استعمار، انتخابات مجلس، تغيير پادشاه، نكوهش رفتار استبدادگرايانه پادشاهان و... مي¬گردد. درميان شاعران عصر مشروطه سهم بهار از همه بيشتر است.فرصت و مدت عمر بهار به او اين اجازه را داد تا درباب مهم-ترين مضامين عصر سخن سرايي كند.بهار خود شاعري فعال در عرصه سياست بوده و بيشتر اشعار، مخصوصا قصايدش را تحت تأثير مسائل سياسي روز سروده¬است