التيام زخم تجربي با استفاده از بره موم در موش صحرايي سالم و مبتلا به ديابت به روش هيستوپاتولوژي

بره¬موم حاصل از تركيب زرين موجود در صمغ درختان¬و موم زنبور عسل است. براساس خواصي مانند بيحسي، ضد حساسيت، ضد باكتريايي، ضد قارچي، ضد التهابي، آنتي اكسيداني¬ و تحريك سيستم ايمني، از بره¬موم در طب سنتي بهره گرفته مي¬شود. به دليل اهميت التيام¬ و ترميم زخم بويژه در افراد ديابتي، معرفي روش¬ نوين جهت التيام سريع باكمترين بافت اسكار، مورد توجه است. در اين مطالعه از 35 موش¬صحرايي ماده كه به صورت تصادفي در هفت گروه تقسيم شده بودند استفاده¬شد. گروه(C) شاهد سالم، گروه(DC)شاهد ديابتي، گروه(T1) درمان با تركيب 3% بره موم ، گروه(T2) درمان با يوسرين-عسل، گروه(T3) درمان با يوسرين تنها، گروه¬هاي(T5 و T4) درمان موش¬هاي ديابتي با تركيب 3% بره موم در نظر گرفته شدند. طول مدت درمان هفت روز و در گروهT5چهارده روز در نظر گرفته شد. براي ايجاد زخم تجربي برروي موش¬هاي¬صحرايي، بعد از القاي بيهوشي با مخلوط كتامين و زايلازين، از پانچ پوستي 7ميلي¬متري استفاده¬شده و القاي ديابت با تزريق زيرجلدي داروي استرپتوزوتوسين با دوزmg/kg 50 انجام شد. براساس نتايج هيستوپاتولوژي ميزان بافت جوانه گوشتي، فيبروبلاست ها، آنزيوينز و انقباض زخم در تمام گروه¬هاي درماني نسبت به گروه¬هاي كنترل افزايش پيدا كرده وميزان التهاب و تجمع سلول¬هاي هتروفيلك در گروه¬هاي DC بيشتر از گروه-هاي درمان بود. نتايج نشان دهنده وجود عفونت در ناحيه ترميمي گروه¬هاي كنترل سالم و ديابتيك بوده كه در گروه¬هاي درمان كمتر رخ داده بود. بر اين اساس درمان زخم¬هاي نافذ در موش¬هاي سالم و مبتلا به ديابت با پماد 3% بره¬موم تاثير مثبت داشته است.