مروري بر ساختار ژنتيكي پادگن¬هاي فيمبريه¬اي سالمونلا

سالمونلاها براي ايجاد آنتريت و يا بروز عفونت عمومي بايستي توانايي اتصال به بافت پوششي روده را جهت تهاجم داشته باشد. در اين خصوص سالمونلاها علاوه بر سلولهاي M توانايي اتصال و تهاجم به سلولهاي آنتروسيت روده را نيز دارا هستند(2،1). در حقيقت اتصال و تهاجم سالمونلا تيفي موريوم در گاو غالباً از طريق آنتروسيتهاي روده انجام ميگيرد. از آنجا كه سلولهايM تنها يكصدم درصد سلولهاي روده را شامل ميشود اتصال و تهاجم سالمونلاها به آنتروسيتهاي روده بسيار ضروري و مهم بنظر ميرسد. مطالعات مولكولي بر روند بيماريزايي سالمونلاها نشان داده است كه اتصال و تهاجم آنها به بافت پوششي روده به واسطه فيمبريه¬ها انجام ميگيرد (8،2،1). اگرچه از كشف فيمبريه¬هاي سالمونلا بيش از يك¬قرن مي¬گذرد ليكن از دو دهه پيش وظايف و نقش آنها آشكار گشته است. با توجه به نقش و اهميت فيمبريه¬هاي سالمونلا در روند بيماريزايي از يك طرف و پيشنهاد طراحي و توليد نوعي واكسن كارآمد از پادگنهاي فيمبريه¬اي كه توانايي القاي ايمني محافظتي در برابر اكثر سويه هاي باكتري را داشته باشد، از طرف ديگر، در اين مقاله سعي خواهد شد ساختار ژنتيكي پادگن¬هاي فيمبريه¬اي سالمونلا مورد بررسي قرار گيرند