پارگي تاندون آشيل در سگ

تاندون آشيل عمدتا از تاندون هاي عضلات بازو و رگ هاي گاستروسنيميس تشكيل شده است كه تاندون ها از Biceps femoris,Semitendinosus و عضله Gracilis كه در مجموع به اينها Calcaneal tendon(CC) گفته مي شود منشا مي گيرد و در انتها را بر روي tubercity calcaneal قرار مي گيرند .Desmopathies مزمن تاندون آشيل باعث تورم بافت نرم گاهي اوقات حاوي كلسيفيكاسيون ديستروفيك است . التراسونوگرافي مي تواند ساختار هاي تاندون آشيل را به خوبي بررسي نمايد پاره شدگي تاندون آشيل به صورت باليني قابل تشخيص مي باشد اما بررسي آسيب هايي كه به تاندون وارد شده است نيازمند التراسونوگرافي CT MRI , و راديوگرافي مي باشد. تاندون آشيل به طور كامل يا جزئي در اثر ضربه دچار پارگي مي شود , كه پارگي كامل echotexture تاندون آشيل به صورت Hypoechoic و inhomogeneous (hematoma) در اطراف تاندون هاي پاره شده ديده مي شود. در پارگي ناقص اطراف تاندون هاي پاره شده echotexture به صورت Hypoechoic to anechoic ديده مي شود . در پارگي ناقص مزمن محل پارگي تاندون ها به صورت hypoechoic تا نسبتا hyperechoic مي باشد جراحات تاندون آشيل در حيوانات كوچك كمتر ايجاد مي شود در اثر ضربه تاندون آشيل پاره مي شود و در بالين راه رفتن حيوان دچار مشكل مي شود و هم در بالين و هم با استفاده از راديولوژي مي توان انديكس هاي مورد نظر را اندازه گيري نمود. با اندازه گيري زاويه انگشتان نسبت به درشت ني هم در روي گراف تهيه شده از كيس مورد نظر و هم در بالين نوع پاره شدگي را مشخص نمود اندازه نرمال بالاي 100 درجه سانتي گراد مي باشد و اندازه پاره شدگي فقط Gastrocnemius كمتر از 90 درجه سانتي گراد در حدود 80 درجه سانتي گراد مي باشد و در پاره شدگي كامل حدود 60 درجه سانتي گراد مي باشد. در راديو گرافي ممكن است تورم بافت نرم , شكستگي مويي , كلسيفيكاسيون و ممكن است هيچ گونه نشانه ايي ديده نشود در سه كيس كه مورد بررسي قرار گرفتند هر سه كيس هم بالغ و هم نابالغ بودند و يكي از اين كيس ها فقط پارگي Gastrocnemius را داشت و دو كيس پارگي كامل تاندون آشيل را داشتند.البته ما در اين سه كيس هيچ گونه علايم راديو گرافي مشاهده نكرديم. درمان پارگي آشيل طبق منابع با جراحي امكان پذير مي باشد ولي در يكي از كيس ها كه پارگي به صورت ناقص بود با 50 روز گچ گيري به درمان پاسخ داده بود براي تشخيص بهتر راديوگرافي و التراسونوگرافي بهتر است و در موارد زياد نياز به CT و MRI نيست چنانچه در سونوگرافي و راديو گرافي تشخيص داده نشد CT و MRI پيشنهاد مي شود.