مروري بر آناتومي و جراحي سينوس هاي مجاور بيني در اسب

سينوس هاي مجاور بيني در حيوانات مزرعه و مخصوصاً اسب از اهميت ويژه اي برخوردار است؛ زيرا از يك سو سبب سينوزيت شده و از سوي ديگر بسياري از بيماري هاي مربوط به دندان به اين سينوس ها مرتبط است. در درمان جراحي اين سينوس ها، اشراف كامل بر موقعيت آناتوميكي اين سينوس ها لازم است. اين سينوس ها در اسب جفت بوده و شامل سينوس هاي پيشاني، بوقكي(پشتي، مياني و شكمي)، فك بالايي قدامي و خلفي و پروانه اي-كامي است. بخش مياني رأس(انتهاي ريشه دندان) چهارمين دندان آسياي كوچك فك بالا اغلب در قدام سينوس فك بالايي قدامي و سطح تحتاني رأس اغلب در سينوس فك بالايي قدامي قرار مي گيرد. رأس اولين دندان آسياي بزرگ فك بالا كاملاً در سينوس فك بالايي قدامي و رأس دومين دندان آسياي بزرگ مستقيماً زير ديواره فك بالايي كه سينوس هاي فك بالايي قدامي و خلفي را از يك ديگر جدا مي كند، قرار دارد. رأس سومين دندان آسياي بزرگ گاملاً در سينوس فك بالايي خلفي قرار دارد. براي درمان جراحي اين سينوس ها از دو روش فلپ استئوپلاستيك پيشاني-بيني اي و فك بالايي استفاده مي شود. استفاده از فلپ استئوپلاستيك فك بالايي غالباً در اكسپوز كردن رأس اولين و دومين دندان آسياي بزرگ در فك بالا رايج است. رأس سومين دندان آسياي بزرگ در فك بالا غالباً از طريق فلپ استئوپلاستيك پيشاني-بيني اي بهتر اكسپوز مي شود. به علاوه مي توان از داروهاي بي حس كننده موضعي و آرام بخش هايي نظير دتوميدين و زايلازين استفاده كرده و به جراحي اين سينوس ها در حالتي كه اسب ايستاده است، پرداخت.