بررسي خواص مكانيكي جوش الكتروفيوژن در بوشن هاي اينزرت دار و بوشن هاي بدون اينزرت در تست لهيدگي و تست خمش

استفاده از لوله هاي پلي اتيلن به دلايل زيادي از جمله مقاومت به خوردگي، مقاومت شيميايي بالا، عدم تأثير بر كيفيت سيال، انعطاف و مقاومت در برابر حركت خاك، سهولت اجرا، وزن كم در مقايسه با فولاد و... در بسياري از صنايع از جمله گاز و نفت و آب به شكل قابل توجهي رواج يافته است. لوله هاي پلي اتيلن به مهمترين ماده مورد استفاده در شبكه هاي انتقال و توزيع گاز شهري تبديل شده است. مهمترين عواملي كه باعث اين انتخاب شده است عبارتنداز: هزينه هاي پايين نصب و نگهداري نسبت به لوله هاي فلزي، مقاومت بالا در برابر خوردگي، مقاومت شيميايي بالا، حد دوام و عمر بالاتر و مقاومت بالا در برابر بارهاي ضربه اي ناگهاني مانند زلزله. يكي از رايج ترين روش هاي اتصال لوله هاي پلي اتيلن جوش الكتروفيوژن مي باشد. جوش الكتروفيوژن شامل استفاده از يك سري كوپلرهاي با اندازه خاص مي باشند كه در درون آنها سيم هاي فلزي هادي جريان با مقاومت خاص و قطر مشخص كاشته شده است و بر اثر عبور جريان الكتريكي از درون سيم حرارت در آنها ايجاد شده و باعث ايجاد ذوب موضعي در آن ناحيه مي شود و باعث اتصال دو لوله خواهد شد. مقدار جريان و ولتاژ اعمال شده در اين فرآيند براساس توصيه سازنده كوپلر الكتروفيوژن و جنس سيم و ويژگي هاي دستگاه انجام مي شود. عوامل مؤثر بر جوش الكتروفيوژن را مي توان در آماده سازي مناسب (رفع آلودگي) سطح خارجي لوله و سطح داخلي اتصال، هم محور بودن دقيق لوله و اتصال، محدوده مناسبي از فشار در فصل مشترك بين لوله و اتصال الكتروفيوژن و گپ موجود بين لوله و اتصال بيان كرد. عليرغم مزاياي لوله هاي پلي اتيلن، نظر به عمر كوتاه اجراي شبكه هاي پلي اتيلن در كشور ايران و از آنجا كه يكي از مشكلات مهم موجود در صنعت گاز كشور، بروز برخي نشتي هاي گاز و يا انفجارات صورت گرفته ناشي از عدم استحكام مكانيكي مناسب محل اتصال لوله هاي پلي اتيلن بوده است. هدف از پژوهش حاضر بررسي خواص مكانيكي به وسيله ي تست لهيدگي و تست خمش در محل اتصال لوله هاي پلي اتيلن با جوش الكتروفيوژن و مقايسه ي استفاده از بوشن هاي اينزرت دار و بوشن هاي بدون اينزرت مي باشد.