بررسي رابطه بين توانمندي كاركنان و فرهنگ سازماني (مطالعه اي موردي در دانشگاههاي استان كرمانشاه)

در دنياي متحول، پيچيده و رقابتي امروز، فراهم نمودن مجموعه اي كه بتواند سازمان موفق و كارآمدي را بوجود آورد عوامل متعددي را مي طلبد؛ درميان اين عوامل توانمندي كاركنان يك سازمان و فرهنگ سازماني حاكم بر آن از جايگاه ويژه اي برخوردار است. لذا هدف اصلي اين پژوهش بررسي فرهنگ سازماني حاكم، ارزيابي سطح توانمندي كاركنان و بررسي روابط ممكن بين توانمندي كاركنان و ابعاد فرهنگ سازماني در دانشگاههاي استان كرمانشاه مي باشد. ابزار جمع آوري اطلاعات به منظور سنجش فرهنگ سازماني پرسشنامه فرهنگ سوازماني 43 سؤالي هافستد(1990) و براي سنجش توانمندي از پرسشنامه 12 سؤالي توانمندي اسپريتزر (1996) استفاده شده است. پاياني پرسشنامه فرهنگ سازماني 772 /. و پايايي پرسشنامه سنجش توانمندي 0/862 به دست آمدو چون آلفاي كرونباخ هور دو پرسشنامه بيش از 0/7 مي باشند بنابراين هردو پرسشنامه از پايايي لازم برخورداربودند. حجم جامعه آماري مورد نظر 155 نفر مي باشد. براساس روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي از بين آنها 70 نمونه آماري انتخاب گرديد كه به منظور اطمينان بيشتر از تكميل و جمع آوري پرسشنامه ها نمونه آماري بزرگتر در نظر گرفته شد كه در نهايت 82 پرسشنامه جمع آوري و تجزيه و تحليل گرديد. فرضيات تحقيق با انجام آزمون همبستگي اسپيرمن به بوته آزمون قرارداده شدند و رابطه معني دار و مثبت آن ها در مجموع به اثبات رسيد، به اين معني كه بين توانمندي كاركنان با مؤلفه هاي فرايندگرايي در مقابل نتيجه گرايي و كنترل سهل و آسان در مقابل كنترل سخت ارتباط معني داري وجود دارد و ساير ابعاد فرهنگ سازماني با توانمندي كاركنان رابطه معني داري وجود ندارند.