بررسي رابطه ميان كيفيت زندگي كاري با رضايت شغلي در ادارات آموزش و پرورش شهرستانهاي ممسني و رستم

هدف. هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي رابطه ميان كيفيت زندگي كاري و رضايت شغلي كاركنان ادارات آموزش و پرورش شهرستانهاي ممسني و رستم در سال 1391 مي باشد. مواد و روش ها. نوع تحقيق پيمايشي و ابزار گردآوري داده ها 2 پرسشنامه ساختار يافته مي باشد. جامعه آماري تحقيق شامل كليه ي كاركنان ادارات آموزش و پرورش (102 مرد و 48 زن) مي باشد كه كليه ي اعضاي جامعه آماري پژوهش بعنوان نمونه آماري مورد استفاده قرار گرفتند. يافته ها. نتايج حاصله در سطح معناداري 0،05 نشان مي دهد كه ميان كيفيت زندگي كاري و رضايت شغلي كاركنان ادارات آموزش و پرورش شهرستانهاي ممسني و رستم همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد. نتيجه گيري. بهبود كيفيت زندگي كاري يكي از مهمترين فرضهاي منطقي براي برانگيختن افراد و افزايش رضايت شغلي زيردستان مي باشد. بنابراين، بهبود كيفيت زندگي كاري در سازمانها بويژه ادارات آموزش و پرورش باعث افزايش رضايت شغلي كاركنان شده و باضافه سطح بهره وري سازماني را افزايش مي دهد.