كارآفريني: برآيند نگاهي از جنس خلاقيت

ازدياد جمعيت و بيكاري همواره يكي از مشكلات اساسي جوامع به ويژه كشورهاي در حال توسعه بوده است. در ايران نيز تركيب جمعيت جوان كشور، ضرورت ايجاد فرصت هاي شغلي جديد و نيز روند مستمر كاهش ذخاير نفتي از علل عمده انديشيدن سياستگذاران كشور به منبع سهل الوصول ديگري غير از نفت يعني ابتكار، خلاقيت و نوآوري مي باشد. در واقع توسعه با كالاهاي مادي آغاز نمي شود، اين آدمي است كه منابع اصلي را فراهم مي سازد، نه طبيعت و عامل اصلي تمامي توسعه هاي اقتصادي از ذهن برمي خيزد. شهامت، قدرت، ابتكار و تكاپوي سازنده نه تنها در يك زمينه بلكه در بسياري از زمينه ها از وجود آدمي فوران مي كند. در اين ميان كارآفريني به عنوان پديده اي كه اصلي ترين سرمايه مورد نياز آن داشتن خلاقيت، جسارت، پيشرفت وبهره گيري به موقع از فرصت هاست، از مهم ترين منابع بالقوه اقتصادي، افزايش بهره وري، كالا وخدمات جديد محسوب مي گردد. جامعه پيشرفته امروزي، توسعه خود را مديون انسان هايي است كه قادر به تبديل روياها و ايده هاي خلاقانه خود به حقيقت بوده اند، روحيه استقلال طلبي براي كاوش موقعيت هاي جديد را داشته اند و از جرأت كافي براي مبارزه با روش هاي متداول و جا افتاده برخوردار بوده اند. اين ناميده مي شود. در اين مقاله تمامي تلاش بر اين «كارآفريني» عاملان تغيير، شخصيت و روحيه اي داشته اند كه امروزه است كه مفهوم كارآفريني را دريابيم و پس از اتمام مقاله دريچه ي نگاهمان بازتر شود. اينبار ديگر آفرينش از آن توست، پس طرحي نو در انداز. خلق كننده اي خلاق باش تا هميشه از نگاه به چيزي كه خلق كرده اي، بر خود ببالي. آينده از آن توست اگر كاري نو بيآفريني.