پياده سازي يك مديريت تعاوني روستايي براي رسيدن به توسعه پايدار در ايران

زيرساخت هاي توسعه پايدار بر مدار انسان و رسيدن به عدالت اجتماعي بنيان نهاده شده و حقي است كه بايد به صورت مساوي نسل هاي كنوني و آينده را زير پوشش قرار دهد. توسعه بر اساس روش مشاركتي و تعاوني ها از ركن هاي اصلي رسيدن به توسعه پايدار محسوب شده و مديريت تعاوني زير بنا وكليد رسيدن به آن مي باشد. مفهوم توسعه پايداردرمديريت تعاوني ها فرايند رشد، ابعاد اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي را در بر مي گيرد. از اين رو شناخت دقيق شاخصهاي مديريت ميتواند نقش تعيين كننده اي درارائه الگوي نوين مديريت تعاوني روستايي براي رسيدن به توسعه پايداررا داشته باشد. بر اين اساس مقاله حاضر به مطالعه پياده سازي يك مديريت تعاوني روستايي براي رسيدن به توسعه پايدار درايران ميپردازد، و با استفاده از شاخص هاي مرسوم توسعه طبقه بندي شده است و براي تعيين نقش مديريت در توسعه تعاونيروستايي به مقايسه شاخص هاي بين المللي و تطبيق الگوهاي موفق جهاني با الگوي ارائه شده توسط مديريت تعاوني روستايي شباهنگ شهريار پرداخته شده است. نتايج نشان مي دهد الگوي مديريتي ارائه شده، در توسعه پايدار تعاوني روستايي شباهنگ نقش مؤثري داشته است.