بررسي نقش سبك رهبري تحول آفرين بر بهبود خلاقيت كاركنان مطالعه موردي: مديريت مهندسي و ساختمان شركت ملي مناطق نفت خيز جنوب

هدف از اين تحقيق بررسي رابطه بين سبك رهيري تحول آفرين و خلاقيت كاركنان ميباشد. براي اين منظور يك فرضيه اصلي و پنج فرضيه فرعي تدوين گرديد. تحقيق حاضر از نظر هدف كاربردي و از حيث روش توصيفي - همبستگي ميباشد. جامعه آماري شامل 97 نفر از كاركنان مديريت مهندسي و ساختمان شركت ملي مناطق نفت خيز جنوب ميباشد كه با توجه به محدود بودن جامعه آماري كل، جامعه آماري به عنوان نمونه آماري در نظر گرفته شده است. براي جمع آوري اطلاعات از دو پرسشنامه رهبري تحول آفرين ( MLQ) بس و آووليو و پرسشنامه خلاقيت رندسيپ استفاده گرديده است اين پرسشنامه ها استاندارد بوده و پس از محاسبه پايايي آنها با استفاده از ضريب آلفاي كرانباخ در اختيار نمونه آماري قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه ميان سبك رهبري تحول آفرين كه شامل پنج مؤلفه نفوذ آرماني، رفتار آرماني، انگيزش الهام بخش،ترغيب ذهني و ملاحظات فردي ميباشد و همچنين خلاقيت كاركنان در سطح خطاي يك درصد رابطه مستقيم و معني داري وجود دارد.