بررسي رابطه بين ذهنيت فلسفي و روش تدريس معلمان منطقه ي آذرشهر (سال تحصيلي 91- 90)

هدف عمده ي پژوهش حاضر بررسي رابطه ي بين ذهنيت فلسفي و روش تدريس معلم هاي منطقه ي آذرشهر مي باشد. متغيرهاي تأثيرگذار در اين تحقيق عبارتند از ذهنيت فلسفي جامعيت انعطاف پذيري تعمق و روش تدريس هستند. داده هاي مورد نياز در اين تحقيق از طريق پرسشنامه ذهنيت فلسفي مدل اسميت ، پرسشنامه روش هاي تدريس و پرسشنامه كيو ( كه به بررسي ذهنيت افراد مي پردازد )جمع آوري شده است. در واقع با استفاده از اين پرسشنامه ها به پيوند بين روش هاي كمي و كيفي در تحقيق حاضر پرداخته شده است.با توجه به ماهيت موضوع از روش تحقيق پيمايشي از نوع همبستگي و هم از روش تحقيق اسنادي استفاده شده است. نمونه آماري طبق نمونه گيري تصادفي ساده از بين معلمان شهرستان آذرشهر مي باشد. تجزيه و تحليل داده ها در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي و توسط نرم افزار SPSS صورت گرفت.نتايج تحقيق براساس فرضيه ها و اهداف متصور از آنها و ثابت نگهداشتن الگوهاي روش هاي تدريس كه به 4 خانواده ي اجتماعي ، انفرادي، رفتاري و اطلاعات پردازي تقسيم بندي مي شوند و بررسي هر يك از ابعاد ذهنيت فلسفي فلسفي شامل جامعيت ، تعمق و انعطاف پذيري بر روي آنها صورت گرفته است كه در نهايت نشان از همبستگي معني دار بين ذهنيت فلسفي و روش هاي تدريس الگوهاي 4 گانه دارد.به عبارتي بين 4 الگوي روشهاي تدريس اجتماعي، انفرادي، رفتاري و اطلاعات پردازي با ذهنيت فلسفي معلمان رابطه معني داري بدست آمد.