مديريت استرس در كاركنان ومديران سازمان ها

اشتغال براي ادامه زندگي وبقاي جامعه ضرورتي اجتناب نا پذير است وخود كفايي هر كشور به ميزان ونوع عملكرد شاغلين آن بستگي دارد. كاراز يك سومي تواند شماري ازنيازهاي اساسي انسان همچون پرورش روح وجسم، برقراري ارتباط اجتماعي، ايجاد حس ارزشمندي، اعتماد به نفس وشايستگي را ارضا نماييد اما از سوي ديگر ممكن است منبع اصلي بروز استرس نيز باشد. تحولات شغلي نظير تغييرات سازماني، تغيير حقوق ودستمزد، ترفيعات شغلي، كاهش يا افزايش نيروهاي انساني ودگرگوني هاي اجتماعي موضوع هايي هستند كه برفرد فشار مي آورند و او را دچار آشفتگي، نگراني ،تشويش واضطراب مي سازند. (رابينز، 1372). استرس در مديريت رفتار سازماني از اهميت وجايگاه ويژه اي برخوردار است وازآن جايي كه شرايط كار دائما در حال تغيير است، اين بحث همواره با درجات مشخصي دررابطه با مسائل مرتبط كار درسازمان ها وجود دارد. دانشمنداني همچون هورمون وكويك نشان داده اند كه استرس هاي شغلي مي تواند موجب بروز اختلالات رفتاري، پزشكي و روانشناختي در ميان افراد ميشود و در شرايط فعلي سازمان ها، يكي از مشكلات مديران مي باشد كه تا حدود زيادي بازدهي وبهره وري را كاهش داده است. در اين پژوهش به منظور بررسي زمينه هاي سازماني پديد آورنده استرس و ارائه راهكارهاي كاهش آن، پس از جمع آوري داده هاي مورد نياز نتيجه گيري شد كه از نظر مديران و كاركنان شاغل در سازمان ها، قوانين و دستورالعمل ها، ساختار سازماني و شرايط شغلي نامناسب بر بروز فشار عصبي تاثير مثبت دارند.