عوامل موثر درتوسعه كارآفريني زنان وارايه مدلي جامع

اين روزها كارآفريني زنان موضوع خاص ومورد توجه سراسر جهان است. بسياري ازمحققان معتقدند كه فعاليت هاي كارآفريني زنان نقش برجسته اي درسلامت اقتصاد ملتها دارد. زنان در زمان كوتاهي توانستند با ورود به عرصه كسب و كار تحولات عظيمي در توسعه اقتصادي كشورها ايجاد كنند چنانچه آمارها نشان مي دهد فعاليت هاي اقتصادي زنان 25 تا 35 درصد كل فعاليتهاي جهان را تشكيل ميدهد. (كانتر 2002). فعاليتهاي اقتصادي زنان در جهان و جهت گيري آنان به سمت فعاليت هاي كارآفرينانه به دلايل متعددي از جمله بيكاري، استقلال، كسب درآمد، پايين بودن دستمزد ها، و عدم رضايت از شغل قبلي است. اما عوامل مختلفي در تسهيل و يا تضعيف اين فعاليت ها موثر است. بررسي اين عوامل مي تواند در توسعه فعاليت كارآفرينانه زنان نقش مهمي ايفا كند. در اين پژوهش به منظور ارايه مدلي جامع ازتوسعه كارآفريني زنان، تلاش شده است كه مهم ترين شاخص ها و عوامل موثر شناسايي و رابطه بين آنها تعيين گردد. به همين منظور پس از انجام مطالعات نظري، مدل اوليه اي طراحي شد و براساس آن توسعه كارآفريني با شاخص هاي رشد، ايجاد نوآوري تبيين و عوامل موثر در 4 بخش فردي، شبكه اي، سازماني و محيطي در نظر گرفته شده است. سپس با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه، نظرات خبرگان كارافريني مورد تجزي و تحليل آزمون هاي آماري قرار گرفت. بعد از تعديل مدل اوليه، براساس نظر خبرگان، مدل مذكور در جامعه آماري مورد آزمون كه 140 زن كارآفرين ايراني بودند، موردارزيابي قرار گرفت. نتايج حاصل از آزمونها نشان داد كه نقش عوامل فردي در توسعه كسب و كار ايراني از ساير عوامل موثرتر است. همچنين مهم ترينانيزه ها و تهداف زنان در كسب وكار، رضايت شغلي و كسب اعتبار و قدرت در جامعه و مهمترين ويژگي آنان توفيق طلبي وخلاقيت است. نتايج بيانگر آن است كه زنان كارآفرين با شبكه اوليه ارتباطي، رابطه قوي دارند و عوامل و شرايط محيطي كشور، شرايط مساعد و سوق دهنده اي براي توسعه كسب و كار زنان محسوب نمي شود و زنان ايراني در توسعه كار آفريني با موانع محيطي جدي روبرو هستند.