مديريت دانش در علم اطلاعات و دانش شناسي

امروزه محيط اقتصادي و محيط اطلاعاتي به سرعت در حال تغييرند، مديريت دانش براي نوآوري و شناخت مهندسي شيوه هاي زندگي است. مديريت دانش وضعيت برجسته اي را در ايجاد نظام هاي خلاق دانش يك كشور داراست كه براي اشتراك دانش (ضمني و عيني) به روابط اطلاعات با اطلاعات، اطلاعات با فعاليت ها، اطلاعات با افراد احتياج دارد و وظايف معمول مراكز اطلاع رساني و كتابخانه ها جمع آوري، ذخيره، پردازش، اشاعه و كاربردي كردن اطلاعات و مدارك براي جامعه اطلاعاتي است. مديريت اطلاعات كه بخش مهمي از مديريت دانش را شكل مي دهد، نقطه اتصال متخصصان علم اطلاعات و دانش شناسي با اين حرفه جديد و ميان رشته اي است. پايه گذاري مديريت دانش بدون مديريت اطلاعات خوب، منجر به توليد دانش غير استاندارد مي شود. در متون علم اطلاعات و دانش شناسي، مديريت دانش فرصت مغتنمي براي اين حرفه قلمداد شده كه مي تواند فرصت هاي شغلي براي متخصصان اين علم را به خارج از مرزهاي كتابخانه ها و مراكز اطلاع رساني گسترش داده و جايگاه آنان را ارتقاء بخشد. اين مقاله سعي دارد تا به بررسي نقش متخصصان علم اطلاعات و دانش شناسي در مديريت دانش و بررسي موانع ورود متخصصان اطلاع رساني به اين عرصه بپردازد و جايگاه متخصصان اين علم را در مديريت دانش مشخص كند.