بررسي تطبيقي مدلهاي راهبري پرورشي (Mentoring)

امروزه يكي از چالش هاي مطرح در سبد آموزشي سازمان ها به منظور توسعه منابع انساني عدم توجه به بحث راهبري پرورشي (منتورينگ) مي باشد كه بايد در هر سازماني، تجربه افراد با تجربه (مرشد) را به افرادي با تجربه پايين تر انتقال داد. به طور كلي راهبري پرورشي يا منتورينگ يكي از روش هاي توسعه ي منابع انساني است كه مفهوم استاد - شاگردي را در ذهن تداعي مي كند و به فرايندي گويند كه طي آن فردي كه داراي ويژگي ها، توانمندي ها، مهارت ها و دانش است مسئوليت نظارت بر جريان كار و پيشرفت شغلي فردي ديگر را بر عهده گيرد كه اين امر عموماً خارج از روابط متداول ساختاري صورت مي پذيرد و طي آن تبادل تجربه، توسعه ي مهارت ها و يادگيري اتفاق مي افتد. اين مفهوم يك شاخه از رهبري مي باشد كه مي تواند براي سازمان بسيار مفيد واقع گردد.