بررسي رابطه بين هوش هيجاني و رضايت شغلي كاركنان پيام نور واحد اردبيل

يكي از شاخصه هايي كه در ايجاد ارتباطات موثر بين مدير و كاركنان بسيار پراهميت است مقوله هوش هيجاني مي باشد. هوش هيجاني در حقيقت يك عامل اصلي است كه تفاوت بين مديران بسيار موفق و آنهايي كه موفقيت كمتري دارند را تعيين ميكند. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي رابطه بين هوش هيجاني و مولفه هاي آن (خودآگاهي و خودانگيزي و خودكنترلي، همدلي، مهارت اجتماعي) با رضايت شغلي در كاركنان دانشگاه پيام نور واحد اردبيل است. در تحقيق حاضر از روش توصيفي در شاخه پيمايشي استفاده شده است. اين تحقيق براساس طرح تحقيق از نوع توصيفي تحليلي با تأكيد بر همبستگي و براساس هدف از نوع كاربردي مي باشد. جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه كاركنان رسمي دانشگاه پيام نور واحد اردبيل به تعداد 30 نفر است. كه تمام 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. همچنين روش گردآوري اطلاعات ميداني و به وسيله پرسشنامه مي باشد. در اين تحقيق با استفاده از شاخص هاي آمار توصيفي، توزيع هر يك از متغيرها تشريح مي شود، سپس با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون نسبت به آزمون فرضيه ها اقدام مي شود. نتايج تجزيه و تحليل نشان داد كه بين هوش هيجاني و رضايت شغلي كاركنان رابطه معناداري وجود دارد. و همچنين نتايج نشان داد بين مولفه هاي خودآگاهي و رضايت شغلي، خودكنترلي و رضايت شغلي، همدلي و رضايت شغلي، و مهارت اجتماعي و رضايت شغلي رابطه معناداري وجود دارد.