بررسي تأثير نگرش به كسب و كار بر مهارت هاي كارآفرينانه دانشجويان (مطالعه موردي: دانشگاه هاي غير پزشكي شهرستان چابهار)

زيرساخت هاي ذهني و روانشناختي كارآفرينان زمينه ساز اقدامات موفق يا ناموفق آن ها در آينده ي كاري مي باشد. دانشجويان به عنوان افراد داراي پتانسيل هاي بالقوه كارآفريني، نيز از اين قاعده مستثني نيستند. بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير نگرش به كسب و كار (شامل ابعاد نيت كارآفرينانه، نگرش به رقابت، نگرش به پول، نگرش به تغيير، نگرش به كارآفريني، ادراك از محيط دانشگاه، حمايت محيطي و موانع محيطي) بر مهارت هاي شخصي كارآفرينانه دانشجويان (شامل مهارت هاي كنترل و نظم دروني، ريسك پذيري، نوآوري، توانايي اداره تغيير، تغيير محوري، پشتكار و رهبري دورانديشي) صورت پذيرفته است. جامعه مورد پژوهش دانشجويان دانشگاه دريانوردي و علوم دريايي چابهار؛ دانشگاه پيام نور؛ دانشگاه علمي كاربردي؛ دانشگاه بين المللي و دانشگاه آزاد اسلامي چابهار بودند. نمونه آماري 300 نفري از بين مقاطع كارداني، كارشناسي و كارشناسي ارشد ترم هاي مختلف تحصيلي بطور تصادفي ازجامعه مورد مطالعه در نيمسال اول 91 و نيمسال دوم 92 انتخاب شدند كه 271 مورد برگشتي با نرم افزارهاي SPSS و آزمون همبستگي تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان مي دهد كه نگرش به كسب و كار تأثير مستقيم و معناداري بر مهارت هاي كارآفريني دارد. اين نتيجه در همه ابعاد بجز ادراك از محيط دانشگاه و حمايت محيطي ديده مي شود.