بررسي و اولويت بندي عوامل موثر بر بهره وري نيروي انساني شاغل در بخش صنعت بر اساس مدل ACHIEVE ACHIEVE و با استفاده از تكنيك MADM (مطالعه موردي: شركت شهركهاي صنعتي شهرستان پيرانشهر)

كوشش هاي اقتصادي انسان، همواره معطوف بر آن بوده است كه حداكثر نتيجه را از حداقل تلاشها و امكانات به دست آورد. اين تمايل را مي توان اشتياق وصول به بهره وري افزون تر ناميد. لازمه مديريت صحيح منابع انساني، شناخت دقيق عوامل موثر بر عملكرد اين منابع مي باشد، در شرايط متغير و پيچيده امروزي كه بر محيط اقتصادي، اجتماعي، سياسي و … حاكم است يكي از عواملي كه مي تواند به بقاي سازمان كمك نمايد، مسئله بهره وري است، لذا در تحقيق حاضر سعي بر آن شده است تا با مطالعه در منابع گوناگون مهمترين عوامل موثر بر بهرهوري نيروي انساني شاغل در بخش صنعت را بر اساس مدل ACHIEVE كه توسط هرسي و گلداسميت در سال 1980 ارائه شد و با استفاده از تكنيك MADM بررسي كرده و اين عوامل را براي شركت شهرك هاي صنعتي شهرستان پيرانشهر اولويت بندي كنيم. جامعه آماري، شامل تعداد 200 نفر نيروي انساني بخ صنعت بودند كه تعداد 132 نفر به صورت نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه اي 30 سوالي بود. براي تجزيه و تحليلاطلاعات از تكنيك MADM با استفاده از روش TOPSIS به رتبه بندي 7عامل موثر بر بهره وري نيروي انساني پرداختيم. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داده است كه عامل سازگاري مهمترين عامل شناخته شده و سپس به ترتيب عوامل درك و شناخت، بازخورد، اعتبار، حمايت سازماني، انگيزش و در انتها عامل توانايي قرار گرفت.