مدل بومي كارآفريني دانش بنيان در رشته هاي هنري با الهام از نظام سنتي استاد شاگردي نمونه موردي: كارگاههاي مركز كارآفريني دانشگاه هنر اسلامي تبريز

تسريع روند تبديل خلاقيت و نوآوري به ايده هاي ملموس و عيني از دغدغه هاي اصيل نظام آموزشي ايران است. ايجاد شركتهاي دانش بنيان، توسعه پاركهاي علم و فناوري دانشگاهها و رسيدن به دانشگاههاي كارآفرين از جمله راهكارهاي نيل به اين هدف ميباشد. رشتههاي هنري نيز با توجه به ميراث فرهنگي غني كشور در اين زمينه بسيار راهگشا مي باشد. در اين مقاله به تدوين الگويي بومي جهت ايجاد دانشگاههاي هنري كارآفرين با محوريت نظام استاد شاگردي و مشاركت خوشههاي صنعتي پرداخته شده است. در گام نخست با معرفي مفهوم كارآفريني دانش بنيان به مطالعه الگوهاي كارآفريني دانشگاههاي شاخص جهان پرداخته و نكات علمي اجرايي در اين زمينه اخذ شده است. در گام بعدي به بررسي مختصر سابقه كارآفريني در ايران پرداخته و مقايسه آن با مدلهاي مذكور انجام گرفته است. سپس با مطالعه نظام و روند عمومي آموزش هنري و سنتي بومي و نيز امكانات و خلاهاي موجود در نظام آموزشي جاري در مراكز آموزش هنري به تدوين الگويي كاربردي جهت استفاده دانشگاهها و مراكز آموزش هنر پرداخته شده و در نهايت به صورت ميداني الگوي پيشنهادي در تعداد 19 كارگاه فعال مركز كارآفريني دانشگاه هنر اسلامي تبريز مورد آزمايش قرار گرفته است. نوآوري و خلاقيت در روند آموزش تخصصي مراكز علمي در آميزش با تجارب حرفهاي صاحبان صنايع و حرف، پويايي بازار سرمايه را تضمين مينمايد