تاثير عوامل كليدي موفقيت در فاز مقدماتي توسعه محصول بر موفقيت تجاري محصول جديد در سازمان هاي نوآور و كارآفرين (مطالعه موردي شركتهاي صنايع غذايي مشهد)

يكي از مؤلفه هاي مؤثر بر رقابت پذيري بنگاه ها در ايران ترويج و حمايت از تحقيق و توسعه، خلاقيت، نوآوري و كارآفريني است . به منظور افزايش موفقيت فرايند توسعه محصول جديد تعداد زيادي از شركتها به رويكرد سيستماتيك توسعه روي آورده اند تا موفقيت توسعه محصول را ارزيابي كنند و نتايج حاصل را در راستاي اجراي فرايند بهبود مستمر محصولات به كار ببرند. در محيط متلاطم امروزي تجزيه و تحليل چگونگي عملكرد محصول پس از عرضه به بازار كافي نيست. تعيين عملكرد محصول در حين فرايند توسعه محصول جديد و بررسي مشكلات ، نقاط ضعف و قوت آن مي تواند دلايل پيروزي يا شكست اين فرايند را مشخص كند و ريسك سيستماتيك ارائه محصول جديد را كاهش دهد. از اين رو در اين تحقيق به بررسي تاثير عوامل كليدي موفقيت در فاز مقدماتي توسعه محصول با موفقيت تجاري محصول جديد پرداخته شده است. در اين راستا شركتهاي صنايع غذايي مشهد كه داراي واحد تحقيق و توسعه فعال مي باشند به عنوان جامعه مورد مطالعه انتخاب گرديد. تحقيق حاضر به لحاظ هدف كاربردي و از نظر نحوه گردآوري اطلاعات توصيفي پيمايشي بوده و براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه استفاده شد. از 330 شركت صنايع غذايي 100 شركت فعال در زمينه توسعه محصول جديد در مشهد مي باشند كه در 3 سال گذشته اقدام به عرضه محصولات جديد نموده اند. از ميان پرسشنامه توزيع شده 80 پرسشنامه تكميل شده جمع آوري شد. به منظور تحقق اهداف پنج فرضيه در قالب يك فرضيه اصلي و چهار فرضيه فرعي تدوين شد و در اين پژوهش فرضيه ها با استفاده از رگرسيون چندگانه گام به گام آزمون گرديد . نتايج نشان دادند اولا فاز مقدماتي توسعه محصول جديد تاثير مستقيم با موفقيت محصول داردو چهار فرضيه فرعي شامل: هماهنگي استراتژيك محصول جديد ، تعريف محصول، تعريف پروژه و نقش هاي سازماني نيز تاثير مستقيم با موفقيت پروژه محصول جديد در بازار دارند.