مديرت شهري و سكونت گاه هاي خودرو در شهرستان جوانرود

سكونت گاههاي خودرو كه با واژگان و معاني متفاوتي چون اسكان غير رسمي ، حاشيه نشيني ، سكونت گاه غير متعارف و امثال آن تعريف شده اند ،اگر چه ريشه در شهر نشيني ناقص و تحول نيافته حاصل سرمايه داري نفتي سالهاي ده پنجاه دارد اما در سالهاي اخير بويژه در مناطق شهري ايران بخصوص در شهرستان مرزي جوانرود رو به گسترش است . اين سكونت گاه ها به عنوان پديده اي جديد در نظام اسكان پيرامون شهرها در زمان حاضر بين 20 تا 30 درصد جمعيت و كانون هاي سكونتي پيرامون شهر را تشكيل ميدهد. آنها اگر چه نوعي راه حل براي اسكان كم درآمدهاي شهري در شرايطي تلفي ميشود كه برنامه ريزي شهري و بازار رسمي آنها را از معاملات رسمي خود خارج كرده ، اما به دلايل متعددي چون رشد خودرو ،بي برنامه و مهار ناپذير ،بسترسازي آسيبهاي محيطي ، كالبدي ، اجتماعي و فرهنگي و نظاير آنها مشكلات و مسايل حادي را در مناطق شهري موجب شده اند كه در صورت عدم توجه و رها سازي آنها ،بدل به مشكلات پيچيده تري خواهند شد . آنها با مراحل مختلفي شامل تصرف ، يا حتي در تجارب ايران تملك و تصاحب زمين ، رشد سريع ،انسجام كالبدي و اجتماعي و سر انجام بلوغ نسبي و توقف رشد و تكثير در سكونتگاه هاي پيراموني موجب اند و بر اين اساس در هر مرحله از رشد راهبرد ها و راهكارهاي ومديريتي خاص خود را طلب ميكنند.