انگيزش از طريق مديريت اسلامي و معنويت در محيط كار

بسياري از سازمانها براي تغيير و بهبود در دو دهه اخير از قبيل كوچك سازي، مهندسي مجدد، تعليق، اخراج از كار و... موجب تضعيف روحيه و نوعي افسردگي و سردرگمي معنوي شده است. در واقع اين اقدامات كه مبتني بر پارادايم مكانيستي و عقلايي مدرن بوده اند نتوانسته اند خواسته هاي كاركنان را برآورده سازند. حاصل آنكه ميان سطح فكري انسان و اصول معنوي فاصله اي روزافزون به وجود آمده و همين فاصله است كه علاوه بر عوامل ديگر سبب سردرگمي در معنويت گرديده است و چنين به نظر مي رسد كه مردم جهان، امروزه بيش از پيش به معنويت و مسائل معنوي گرايش دارند و روانشناسان و روان پزشكان نيز به طور روزافزون در مي يابند كه استفاده از روش سنتي و ساده براي درمان اختلالات رواني كافي نيست. با توجه به اهميت معنويت و انگيزش بايستي به فكر ايجاد سازوكارهايي براي ايجاد انگيزه و توجه به معنويات در محيط كار شود. نويسندگان موتور محرك، نيروي جهش دهنده و حركت ساز انسان را انگيزه او مي دانند و عقيده دارند در هر موفقيتي 20 درصد تلاش و 80 درصد انگيزه تاثيرگذار است، شايد به جرات بتوان گفت بزرگترين مشكل سازمان هاي امروزي، چالش آورترين بحرانيكه مديران با آن مواجه هستند، كمي انگيزه و افت مسئوليت پذيري كاركنان مي باشد. كاركنان بي انگيزه بهترين برنامه ها، اثربخشترين ساختارها و موثرترين منابع را از بين مي برند.