پديدآورندگان :
زراء نژاد منصور دانشگاه شهيد چمران اهواز , يوسفي حاجي آباد رضا دانشگاه پيام نور , خسروپور بتول كارشناس ارشد مديريت دولتي
كليدواژه :
تحليل پوششي داده ها , كارايي فني , كارايي مقياس , سيستم بانكداري , بازده نسبت به مقياس , روش اقليدوسي , روش تسط , روش وزني , روش شمارشي , طبقه بنديQ16 , C21 , C49 :JEL
چكيده فارسي :
هدف اصلي تحقيق حاضر، ارزيابي كارايي فني سيستم بانكي كشور، با استفاده از روش تحليل پوششي داده ها (DEA)، تحت دو فرض بازدهي نسبت به مقياس ثابت (CRS) و بازدهي نسبت به مقياس متغير (VRS) است. در اين راستا، عملكرد 12 بانك از بانك هاي كشور، طي سال هاي 1388- 1382مورد بررسي قرار گرفته است. در مجموع نتايج تحقيق نشان مي دهد طي سال هاي 1382 تا 1388 هشت درصد از بانك هاي كشور، در هر دو حالت CRS و VRS كارا هستند. به عبارت ديگر، فقط همين بانك ها توانسته هر دو كارايي فني و مقياس را به دست آورند. همچنين طي اين زمان 41/7، درصد از بانك ها وجود دارد كه در حالت VRS، كارا هستند. اكثريت شعب در حالت بازدهي فزاينده نسبت به مقياس فعاليت دارند. براساس روش هاي اقليدوسي، تسلط، شمارشي و وزنيف در ارايه بانك هاي مرجع به عنوان الگوي عملكردي بانك هاي ناكارا، بانك هاي پارسيان، تجارت و صنعت و معدن بهترين الگوي عملكردي را داشته اند.
