بررسي رابطه متقابل سرمايه اجتماعي و توسعه اقتصادي

در سال هاي اخير بحث در مورد نتايج مثبت سرمايه اجتماعي رشد چشمگيري يافته است؛ به گونه اي كه از آن به عنوان حلقه مفقوده توسعه ياد مي شود . در اين تحقيق با استفاده از الگوي خود رگرسيون برداري( VECM ) به - ) بررسي اثرمتقابل و پوياي سرمايه اجتماعي و شاخص هاي توسعه اقتصادي در ايران در دوره زماني 1390- 1361 پرداخته شد. براي اين منظور از سه شاخص سرمايه انساني، سطح بهداشت و وضعيت توزيع درآمد براي اندازه گيري توسعه اقتصادي استفاده شده است. براي سرمايه اجتماعي نيز از تعداد چك هاي بانكي پر مخاطره )بلا محل( به عنوان شاخصي براي نشان دادن فقدان سرمايه اجتماعي بهره گرفته شد. نتايج تجربي اين تحقيق نشان مي دهد كه سطوح بالاتر سرمايه اجتماعي سبب مي شود كه شاخص هاي توسعه بهبود يافته و در ادامه افزايش درجه توسعه يافتگي خود سبب بهبود و شكل گيري روابط جمعي مبتني بر اعتماد (سرمايه اجتماعي) در جامعه خواهد شد.