بررسي نقش كارآفريني پايدار با محوريت آموزش در توسعه گردشگري در مناطق روستايي (مطالعه موردي: روستاهاي استان مازندران)

در حال حاضر گردشگري به عنوان يكي از بزرگترين و متنوع ترين صنايع دنيا مطرح ميباشد و رشد سريع آن تغييرات اجتماعي، اقتصادي و محيطي فراواني را به دنبال داشته كه از آن جمله ميتوان به نقش مهم اين صنعت در ترغيب سرمايه گذاري در زير ساختها، ايجاد درآمد براي دولت و اشتغالزايي مستقيم و غير مستقيم اشاره كرد. از سوي ديگر كارآفريني نيروي اصلي توسعه اقتصادي به حساب ميآيد كه با استفاده از تغيير و نوآوري منجر به جذب فرصتهاي بيشتري براي گردشگري ميشود. از مهم ترين اقداماتي كه ميتواند در توسعه توريسم پايدار توسط گروههاي كارآفريني موثر واقع شود، آموزش است كه امروزه بر نقش حياتي آن در افزايش توانمندي برايد توسعه پايدارد فعاليتهاي اقتصادي، مشاركت سهامداران و رشد كارآفريني تاكيد ميورزند. مناطق رو به رشدي وجود دارند كه داراي ويژگيهاي طبيعي و فرهنگي بسيار بوده و پتانسيل لازم براي شكل گيري و توسعه كارآفريني در بخش گردشگري را دارا ميباشندكه از جمله آنها، ميتوان به مناطق روستايي استان مازندران اشاره كرد. هدف از ارائه اين مقاله بررسي امكان توسعهيد كارآفريني پايدار گردشگري با محوريت آموزش در اين مناطق ميباشد.