بررسي تاًثير رفتار رهبري اخلاقي بر آواي كاركنان (مطالعه موردي كاركنان دانشگاه فردوسي مشهد)

رهبري اخلاقي، يكي از رويكردهايي است كه در دهه هاي پاياني قرن بيستم ميلادي، به طور جدي در ادبيات رهبري و مديريت وارد شده است. شواهد تحقيقي در گذشته نشان مي داده كه رهبري اخلاقي باعث افزاي آواي كاركنان مي گردد. هدف از اين پژوهش بررسي تأثير رفتار رهبري اخلاقي بر آواي كاركنان دانشگاه فردوسي مشهد بود. روش پشوه توصيفي از نوع تحليلي پژوهشي - است. جامعه آماري اين تحقيق كليه كاركنان دانشگاه فردوسي مشهد است. نمونه آماري اين مطالعه شامل 317 نفر مي باشد كه از طريق نمونه گيري طبقه اي كه طبقات نمونه دانشكده ها، مراكز اداري، آموزشي و پژوهشي دانشگاه مي باشد، انتخاب شده اند. در نمونه گيري اوليه كه از 30 نفر جمع آوري شد، براساس اطلاعات بدست آمده، واريانس جامعه تخمين و اندازه نمونه محاسبه گرديد كه اين اندازه 317 نفر مي باشد. از تعداد 317 پرسشنامه توزيع شده، نهايتاً تعداد 280 پرسشنامه برگردانده شد. ابزار جمع آوري داده ها دو پرسشنامه استاندارد رفتار رهبري اخلاقي سازمان كالشون و همكاران 2011 و آواي كاركنان زهير و اردوگان 2011 بود. پايايي ابزار با استفاده از آلفاي كرونباخ محاسبه و به ترتيب 0/89 و 0/88 مي باشد. براي تجزيه و تحليل داده ها، از نرم افزار Amos استفاده گرديد. يافته هاي تحقيق تاثير رهبري اخلاقي را بر آواي كاركنان مورد آزمون قرار ميدهد كه با ضريب تأثير 0.39 در سطح تشخيص 0.05 معنادار است. رهبري اخلاقي بر آواي مطيع با ضريب تاثير بدست آمده 0.14 كه كمتر از 0.9 است, تاثير دارد. رهبري اخلاقي بر آواي تدافعي با ضريب تاثير بدست آمده 0.21 كه كمتر از 0.9 است, تأثير دارد ضريب تاثير غيرمستقيم بدست آمده 0.14 نشان دهنده آن است كه رهبري اخلاقي بر آواي نوع دوستانه با ضريب تاثير 0.14 كه كمتر از 0.9 تاثير دارد.