ارائه مدلي جهت ارزيابي رابطه بين مؤلفه هاي سازمانهاي يادگيرنده با توسعه دانشگاه كارآفرين مبتني بر ميانجي گري تجاري سازي طرحهاي تحقيقاتي

هدف پژوهش حاضر، تعيين رابطه بين مؤلفه هاي سازمانهاي يادگيرنده با توسعه دانشگاه كارآفرين مبتني بر ميانجي گري تجاري سازي طرحهاي تحقيقاتي بوده است. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه اساتيد دانشگاه آزاد اسلامي واحد محلات در سال تحصيلي 1392-1391 تشكيل داده است. روش نمونه گيري، تصادفي طبقه اي متناسب با حجم بوده كه نهايتاً تعداد 120 نفر براي پژوهش انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش بر سه دسته بوده اند: 1. پرسشنامه محقق ساخته سازمانهاي يادگيرنده 0/86= α و 2. پرسشنامه محقق ساخته توسعه دانشگاههاي كارآفرين 0/87 =α و 3. پرسشنامه محقق ساخته تجاري سازي طرحهاي تحقيقاتي 0/93 = α بطور كلي نتايج پژوهش نشان داد، بين استفاده از مؤلفه هاي سازمانهاي يادگيرنده( قابليت هاي فردي، الگوهاي ذهني، آرمان مشترك،يادگيري تيمي، تفكر سيستمي) با توسعه دانشگاه كارآفرين، رابطه معناداري وجود دارد. نيز يافته هاي پژوهش نشان داد، تجاري سازي طرحهاي تحقيقاتي، رابطه بين مؤلفه هاي سازمانهاي يادگيرنده) قابليت هاي فردي، الگوهاي ذهني، آرمان مشترك، يادگيري تيمي، تفكر سيستمي)را با توسعه دانشگاه كارآفرين، ميانجي گري مي كند. همچنين نتايج پژوهش بر اساس شاخص هاي مدل معادله ساختاري، نشان داد شاخص GFI برابر با 0/95، شاخص AGFI برابر با 0/92، AGFI برابر با 0/351 ، x2 برابر با 357/36 بوده كه حاكي از برازندگي مدل مي باشد.