بررسي نقش تصميم گيري گروهي در افزايش بهره وري تعاونيها

تعاون به معني همكاري جمعي، ياري رساندن به همديگر وتشريك مساعي در جهت انجام اهداف مشترك است. مدير موفق امروز و آينده يك عضو تيم است كه از تخصص ها ومعلومات گروهي براي يافتن راه حلهاي مناسب بهره مي جويد. در شرايط فعلي، كشور نيازمند آن است كه ازمنابع و امكانات حداكثر استفاده را داشته باشد،و بهره وري تمام سازمانها تا حد عالي افزايش يابد؛ لذا خلأ مشاركت بخوبي احساس مي شود.اكثر انديشمندان، مشاركت كاركنان را به معني دخالت آنها در تصميم گيري مي دانند؛ با توجه به اينكه دركشور ما همه ساله منابع زيادي صرف تعاونيها مي شودو عملا بازدهي و بهره وري مطلوب از آنها حاصل نمي گردد؛ اين پژوهش با هدف شناخت نقش تصميم گيري گروهي در افزايش بهره وري تعاونيها صورت گرفته است.اين پژوهش از نوع توصيفي پيمايشي و از گروه پژوهشهاي كاربردي مي باشد. جامعه آماري - شامل مديران تعاوني هاي توليدي در مشهد بوده كه 220 مورد مي باشند. اين تعاوني ها را به 3طبقه كشاورزي (62 مورد)، صنعتي (119 مورد)، معدني (39 مورد) تقسيم مي گردد. روش نمونه گيري طبقه بندي - تصادفي ساده مي باشد. نمونه انتخابي تعاوني كشاورزي 18 مورد، صنعتي 15 مورد و معدني 12 مورد مي باشد. ابزار سنجش در اين تحقيق پرسشنامه مي باشدكه براساس طيف ليكرت تدوين شده است وضريب آلفاي كرونباخ آن 0/88 بدست آمد. جهت تجزيه و تحليل داده هاي جمع آوري شده از نرم افزار SPSS و از روشهاي آمارهاي توصيفي واستنباطي استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه استفاده از تصميم گيري گروهي موجب افزايش بهره وري تعاونيها،افزايش مشاركت اعضاء،افزايش سرعت اجراي تصميمات مي شودو نيز بين تصميم گيري گروهي و دوره هاي مديريتي و آشنايي مديران با مباحث مديريتي،و نيز بين تصميم گيري گروهي وكاهش تعارض مخرب و موفقيت تعاونيها رابطه مستقيم وجود داردوهمچنين تصميماتي كه بصورت گروهي اتخاذ مي شوند مقبوليت بيشتري داشته و افراد نسبت به اجراي آنها متعهدترند