كارآفريني شهري

كارآفريني به عنوان يك پديده نوين در اقتصاد نقش موثري را در توسعه و پيشرفت اقتصادي كشورها يافته است.اين پديده در اقتصاد رقابتي و مبتني بر بازار،امروزه داراي نقشي كليدي است.به عبارت ديگر در يك اقتصاد پويا، ايده ها،محصولات وخدمات همواره در حال تغيير مي باشند و در اين ميان كارآفرين است كه الگويي براي مقابله و سازگاري با شرايط جديد را به ارمغان مي آورد.از اين رو در يك گستره وسيع تمام عناصر فعال در صحنه اقتصاد(مصرف كنندگان، توليد كنندگان ،سرمايه گذاران) بايد به كارآفريني بپردازند و به سهم خود كارآفرين باشند.در برخي نظريه هاي دانشمندان، به اين دوره زماني عصر كارآفريني اطلاق شده است چرا كه امروزه توسعه فرهنگي، اجتماعي،اقتصادي و سياسي كشورها در سايه وجود مديران خلاق و نوآور پيش مي رود،كارآفريني به عنوان عامل كليدي رشد و توسعه اقتصادي در عصر مدرن شناخته شده است.درادبيات كارآفريني،انواع كارآفريني رابرسه نوع:كارآفريني فردي، سازماني و بين المللي تقسيم شده است،نگارنده مقاله با توجه به ضرورت اين مبحث و با توجه به تأكيد دين مبين اسلام مبني بر شورا و اتخاذ تصميم براساس نظر اكثريت،از واژه اي تحت عنوان كارآفريني شهري استفاده نموده است،كه در اين نوع كارآفريني به ضرورت مشاركت ادارات مختلف يك شهر در اين خصوص و استفاده از استعدادها و ظرفيت هاي بالقوه و بالفعل هر شهر و با استفاده از نتايج و برون دادهاي اين نوع از كارآفريني در خصوص كم كردن مشكلات شهري اشاره كرده است، مقاله حاضر به بررسي اين نكات، مشكلات،كاستي ها، نقاط قوت وضعف، نحوه بكارگيري و پياده سازي اين نوع كارآفريني پرداخته و در پايان پيشنهاداتي در خصوص استقرار اين شيوه در شهر هاي مختلف ارائه شده است.