ارائه مدلي جهت تعيين رابطه بي ن چابكي سازماني با توسعه دانشگاه كارآفرينادراك شده مبتني بر ميانجي گري سازمان يادگيرنده(مورد مطالعه؛ اساتيد دانشگاه آزاد اسلامي واحد محلات)

هدف پژوهش حاضر، تعيين رابطه بين چابكي سازماني با توسعه دانشگاه كارآفرين ادراك شده مبتني بر ميانجي گري سازمان يادگيرنده بوده است. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري آن را كليه اساتيد دانشگاه آزاد اسلامي واحد محلات در سال تحصيلي 1392-1391 تشكيل داده اند. روش نمونه گيري، تصادفي طبقه اي متناسب با حجم بوده كه نهايتاً تعداد 377 نفر براي پژوهش انتخاب شدند. روش تجزيه وتحليل داده ها، آزمون همبستگي پيرسون و مدل معادله ساختاري بوده است. ابزار پژوهش مشتمل بر سه نوع پرسشنامه بوده است: 9. پرسشنامه محقق ساخته چابكي سازماني 0/91= α 2. پرسشنامه محقق ساخته توسعه دانشگاه كارآفرين ادراك شده 0/89= α 3. پرسشنامه محقق ساخته سازمان يادگيرنده 0/95= α بطور كلي نتايج پژوهش نشان داد، بين چابكي سازماني با توسعه دانشگاه كارآفرين ادراك شده، رابطه معناداري وجود دارد. نيز سازمان يادگيرنده، رابطه بين چابكي سازماني را با توسعه دانشگاه كارآفرين ادراك شده، ميانجي گري مي كند. همچنين نتايج پژوهش بر اساس شاخص هاي مدل معادله ساختاري، نشان داد ، شاخص GFI برابر با 0/95، شاخص AGFI برابر با 0/89، RMSEA برابر با 0/283، X2 برابر با 376/54 بوده كه حاكي از برازندگي مدل مي باشد.