بررسي اثر نانوذره كوركومين بربيان ژنmecA دراستافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين(MRSA)

Staphylococcus aureus مقاوم به متي سيلين ( MRSA ) يكي از مهم ترين عوامل ايجادكننده عفونت هاي اكتسابي بيمارستاني است كه با شيوع مرگ و مير بالايي در جهان همراه است. با توجه به گسترش و مقاومت چند داروئي MRSA در برابر اكثر آنتي بيوتيكها،عوامل جديدي براي درمان عفونت هاي همراه با آن مورد نياز مي ‏باشد.به همين منظور برخي از فرآورده هاي طبيعي بعنوان موادآنتي بيوتيكي جديد ازجمله كوركومين كه ماده موثره زردچوبه مي‏باشد و داراي خواص ضدباكتريايي است، معرفي مي‏شود. براي حل مشكل حلاليت كوركومين از نانوذره آن استفاده شده است. هدف از اين مطالعه بررسي اثر نانوذره كوركومين بر بيان ژن مقاومت mecA در MRSA مي باشد.شناسايي MRSA توسط تستهاي كاتالاز، كوآگولاز،مانيتول،مقاومت به بتالاكتام‏ها و حساسيت به نئوبيوسين وونكومايسين همچنين استفاده از روش ديسك ديفيوژن در محيط مولرهينتون آگار با ديسك هاي آنتي بيوتيكي موثر قبل و بعد از اثر نانوذره بر PCR, MRSA جهت شناسايي ژن مقاومت mecA و بررسي تغييرات بيان ژن mecA توسطRT PCR انجام شد. استفاده از نانوذره كوركومين باعث كاهش و يا مهار بيان ژن مقاومت به آنتي بيوتيكهاي گروه بتالاكتام در MRSA شد.به طوريكه در زمانهاي مختلف همراه‏سازي نانوذره كوركومين و باكتري مقاومت به آن كمتر شد كه در آنتي بيوگرام مشاهده شد. كاهش مقاومت آنتي بيوتيكي از خواص مهم كوركومين بوده كه بمنظور كاهش مقاومت به آنتي بيوتيكهاي متعدد در MRSA مي توان از غلظت هاي متفاوت نانوذره كوركومين با هدف كاهش يا مهار بيان ژن mecA استفاده نمود