استفاده از روش هاي كنترل كيفيت، براي توليد دانش فني و ارتقا قابليت رقابت پذيري وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح

گزارش هاي معتبر جهاني نشان مي دهد كه قابليت رقابت پذيري صنايع ايران در مقايسه با ديگر كشورهاي جهان، از جايگاه نامطلوبي برخوردار است. يكي از عمده ترين مشكلات صنايع ايران در پايين بودن قابليت رقابت پذيري، كيفيت پايين فرآيندها و محصولات در مقايسه با محصولات ديگر كشورهاي جهان است. گزارشات عملكردي، نيز پايين بودن توان رقابت پذيري و چالش كيفيت را بعنوان يكي از عمده ترين مشكلات وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح، تاييد مي كند. عدم وجود يك رويكرد علمي در پايش فرآيندها، و عدم توجه به تحليل هاي حرفه اي آماري و شاخص هايي كه زمينه ريشه يابي و رفع مشكلات را مبتني بر تحليل هاي قابل اعتماد علمي پديد مي آورد، موجب شـــده كه مسئله كيفيت، بعنوان يكي از اصلي ترين عوامل رقابت ساز، در طي سال هاي گذشته، همواره از مهم ترين مشكلات صنايع دفاعي باشد. اين مقاله درصدد است كه با استفاده از شاخص هاي معتبر و كمي، ضمن ترسيم جايگاه رقابت پذيري ايران، طي سال هاي 2010 تا 2016 ميلادي، بعنوان تصوير كننده توان رقابت پذيري صنايع ايران و از جمله صنايع دفاعي، با تاكيد بر خروجي هاي حاصل از روش هاي حرفه اي مديريت و كنترل كيفيت آماري، فرآيندي را براي توسعه دانش و ارتقا قابليت رقابت پذيري صنايع دفاعي ايران پيشنهاد دهد. رويكرد پيشنهادي اين مقاله موجب مي شود: 1) قابليت توليد دانش فني (بعنوان زيرساختي مهم در دانش بنيان كردن وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح) ارتقا يابــد، 2) مشكلات عمده فعلي كيفيت فرآيند ها و محصولات، بتدريج با رويكرد علمي، مرتفع گردد، و 3) قابليت رقابت پذيري صنايع دفاعي ارتقا يابد.