بررسي تأثير ابعاد سرمايه اجتماعي در خلق و تسهيم دانش در بين كاركنان دانشگاه علوم پزشكي اردبيل

سرمايه اجتماعي اگرچه مفهومي نوين و نوپا در عرصه مطالعات اجتماعي است اما اين مفهوم ريشه در روابط نوع بشر دارد. امروزه اين امر مسلم است كه رسيدن به توسعه، جامعه مدني، معيارهاي جهان شمول و بستر مناسب براي زيست اجتماعي تنها با وجود سرمايه اجتماعي شكل مي‌گيرد. سرمايه اجتماعي به عنوان عنصري كه بر خلق و تسهيم دانش تأثيرگذار است در تحقيقات اخير توجه بسياري از محققان را به خود جلب كرده است. ايجاد و توسعه مؤلفه‌هاي مديريت دانش از قبيل خلق و تسهيم دانش باعث مي‌شود تا سرمايه اجتماعي شكل گيرد. بنابراين در اين تحقيق به بررسي تأثير ابعاد سرمايه اجتماعي بر خلق و تسهيم دانش در بين كاركنان دانشگاه علوم پزشكي پرداخته شده است. جامعه آماري اين پژوهش كاركنان دانشگاه علوم پزشكي اردبيل مي‌باشند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمونهاي همبستگي پيرسون و مدل اهميت نسبي استفاده شد. نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه تمامي مؤلفه‌هاي سرمايه اجتماعي با همديگر و با خلق و تسهيم دانش، همبستگي و رابطه مثبتي دارند. همچنين نتايج بدست آمده از مدل اهميت نسبي نشان داد كه بيشترين تأثير مربوط به بُعد «شبكه‌ها» و كمترين ميزان تأثير مربوط به بُعد «فهم متقابل» در تأثيرگذري بر خلق دانش مي‌باشد و در تأثيرگذاري ابعاد سرمايه اجتماعي بر تسهيم دانش، بُعد «اعتماد» بيشترين و بُعد «فهم متقابل» كمترين تأثير را دارند.