پيچيدگي سازماني و مديريت تغيير در واحدهاي آموزش عالي

تغيير از الزامات سازمانها در تطابق با الزامات و شرايط محيطي است. اين واكنش منجر به پيچيدگي سازماني مي شود كه در صورت عدم شناخت صحيح مي تواند به مقاومت در برابر تغيير منجر شود. خصوصا در واحدهاي دانشگاهي و آكادميك پيچيدگي ها نه تنها با توجه به شرايط محيطي شكل مي گيرد بلكه خود واحدهاي دانشگاهي با توجه به الزامات داخلي و حفظ كيفيت، پيچيدگي هاي مختص خود را دارند. مطالعه ميزان پيچيدگي و شرايط مديريت تغيير در واحدهاي دانشگاهي نشان مي دهد، در شرايطي كه ميزان پيچيدگي ساختاري افزايش بسيار زيادي داشته باشد، امكان مديريت تغيير بصورت مناسب وجود ندارد زيرا واحدهاي دانشگاهي امكان هماهنگي همزمان نيروهاي تغيير در داخل و خارج از دانشگاه را در بازه زماني كوتاه ندارند. همچنين مي توان گفت از ديدگاه مديريت واحدهاي دانشگاهي و اساتيد، افزايش قابل توجه پيچيدگي در زمان كوتاه، خود مي تواند مقاومت داخلي در درون سيستم دانشگاهي ايجاد نمايد. بنابراين بهتر است واحدهاي دانشگاهي بجاي افزايش قابل توجه پيچيدگي، از راهكارهايي مانند كوچك سازي استفاده نمايند.