بررسي و مقايسه تاثير طول لوله هاي شيشه اي محتوي چسب پلي اورتان درعملكرد ترميم در بتن هاي خودترميمي

امروزه بتن به عنوان يكي از مصالح اصلي در صنعت ساخت و ساز به شمار مي‌آيد. تمايل صنعت به استفاده از مصالح بتني منجر به انجام تحقيقات متعددي در زمينه اصلاح معايب و ترميم ترك‌هاي آن به منظور جلوگيري از تخريب بتن شده است. يكي از عوامل ايجاد ترك در ساختمان‌ها كه كمتر مورد توجه طراحان سازه قرار مي‏گيرد، پيچش است. پيچش در سازه هاي بتن مسلح معمولا در اثر يكپارچگي و پيوستگي اعضا به وجود مي‌آيد. يكي از روش‌هاي موجود براي ترميم بتن، استفاده از لوله‌هاي شيشه‌اي محتوي پلي‌اورتان در داخل بتن و ساخت بتن خودترميم شونده است كه محققان زيادي به آزمايش و تجربه در اين زمينه پرداخته‌اند. در اين پژوهش با ساخت دستگاه پيچشي اقدام به بارگذاري تيرهاي بتني خودترميم شونده محتوي لوله‌هاي شيشه‌اي به طول 10 و 100 سانتي متر شد و سپس به مقايسه تاثير طول لوله در عملكرد ترميم و مقايسه بتن ترميم شده با نمونه شاهد پرداخته شد. در پايان نتيجه گرفته شد كه استفاده از بتن خودترميم شونده محتوي لوله‌هاي شيشه اي حاوي پلي اورتان قادر به افزايش ظرفيت پيچشي باقي مانده در بتن ترك خورده مي‌باشد ليكن استفاده از بتن خودترميم شونده محتوي لوله‌هاي شيشه اي به طول 100 سانتي متر به علت عدم وجود فضاي خالي بين قطعات لوله كه در يك راستا قرار گرفته اند و اينكه عيور ترك از هر محل احتمال شكستگي لوله‌ها را به همراه دارد از مزيت بيشتري نسبت به استفاده از بتن خودترميم شونده محتوي لوله‎‌هاي شيشه‌اي به طول 10 سانتي متر برخوردار است.