اثر نانوذرات صفر بعدي بر دوام كامپوزيت هاي سيماني در معرض كلرايد

در طول ساليان اخير، توسعه تكنولوژي نانو در جهان بسيار قابل توجه بوده است. عامل مخرب كلرايد يكي از معمول ترين عوامل خرابي بتن مسلح در محيط هاي خشن و داراي عوامل مهاجم مي باشد. در اين نوع خرابي يون هاي كلر با نفوذ به داخل بتن، باعث كاهش قلياييت بتن (PH) و از بين رفتن لايه محافظ ميلگرد شده و در نتيجه موجب خوردگي ميلگرد و خرابي بتن مي شود. هدف از اين پژوهش، بررسي اثر نانو ذرات صفر بعدي مختلف شامل تيتانيوم دي اكسيد (TiO2)، خاكستر پوسته برنج (RHA )،زيركونيوم دي اكسيد (ZrO2)، اكسيد آهن (Fe3O4)، اكسيد آلومينيوم (Al2O3) ، سيليسيم دي اكسيد (SiO2 )و اكسيد مس (CuO) بر دوام در برابر نفوذ يون كلر كامپوزيت هاي سيماني مي باشد. بدين منظور، در مقالات مختلف، اين نانو ذرات به بتن ويا خمير سيمان افزوده شده و سپس اثر هر يك در هر مخلوط، با مخلوط بدون نانوذرات مقايسه و نتيجه گيري شد. در نهايت نانوذرات سيليسم دي اكسيد و خاكستر پوسته برنج به دليل عملكرد پوزولاني، پر كنندگي و هسته زايي و ديگر نانو ذرات شامل دي اكسيد زيركونيوم، اكسيد آهن، تيتانيوم دي اكسيد، اكسيد آلومينيوم و اكسيد مس به دليل عملكرد پركنندگي و هسته زايي، اثر مثبتي بر كاهش نفوذ پذيري و افزايش دوام داشتند. بنابر اين استفاده از اين نانوذرات موجب افزايش مقاومت كامپوزيت هاي سيماني در برابر نفوذ يون كلر و همچنين كاهش خرابي بتن مسلح گرديد.