بررسي آزمايشگاهي خواص بتن تازه خودتراكم با الياف پلي الفين و پاراآراميد

امروزه با توجه به گسترش ساخت و ساز و به دنبال ضررها و خسارات جاني و مالي گسترده در اثر حوادث طبيعي همچون زمين‌لرزه؛ استفاده از مصالح و روش‌هاي نوين جهت افزايش كيفيت، بالا بردن عمر مفيد و دوام سازه‌ها و كاهش هزينه‌هاي ساخت؛ ضرورتي انكارناپذير است. در مواردي مانند پايه پل‌ها، ستون‌هاي طبقات پايين ساختمان‌هاي بلند و... استفاده از دستگاه لرزاننده و ويبره كردن بتن، دشوار است و در اكثر موارد عملاً غيرممكن است. براي رفع اين مشكل بايد از بتن خودتراكم استفاده شود كه باعث تراكم كامل بتن و از بين بردن تخلخل (فضاي خالي و هواي بتن)، افزايش سرعت بتن‌ريزي، كاهش نيروي كار و هزينه اجرا و در نتيجه موجب ارتقاي دوام و پايايي سازه و بالا رفتن خصوصيات مكانيكي و سازه‌اي مي‌شود. اين نوع بتن با استفاده از فوق روان كننده‌ها و مواد افزودني ديگر توليد مي‌شود. در بتن خودتراكم به خاطر نياز به حجم خمير بيشتر در طرح مخلوط، استفاده از عيارهاي زياد سيمان مرسوم است. براي اين منظور جهت بررسي خصوصيات بتن تازه خودتراكم اليافي و دستيابي به درصدي بهينه در استفاده از الياف؛ از آزمايش‌هاي رئولوژي شامل آزمايش‌هاي جريان اسلامپ، جعبه L شكل و U شكل و حلقه J و قيف V استفاده شده كه نتايج حاصل از آزمايش‌هاي رئولوژي بتن تازه خودتراكم اليافي به‌صورت جدول و نمودار ارائه گرديده است.